Taa ABD’de gün akşama dönerken sosyal medyadaki arkadaş grubundan öğrendim.
Giresun’un sosyal, kültürel ve eğitim yaşamında önemli bir yer tutan Eğitimci Faik Karakılıç Hakk’ın rahmetine kavuşmuş.
Önce inanamadım. Bilahare, birkaç arkadaşa sordum teyit ettiler.
Değerli büyüğüm ustam Mustafa Dağ vefat ettiğinde adeta bizlere ağabeylik yapmıştı.
Giresun’da birçok gencin yetişmesinde önayak olmuş, zemin hazırlamıştı.
Çok özel bir insandı.
Xxx
Burada onunla yaşadığım ve ağabey – kardeş ilişkilerinin perçinleşmeye başladığı bir anı mı anlatmak istiyorum.
Zira, birkaç dost ortamında anlatmıştım.
…Ve her defasında hangisi daha fazla Müslüman diye vurgulamıştım.
Öyle ki; 2 oğlumun yetişmesi ve eğitimleri üzerinde çok büyük emeği vardı.
Heyhat…
Tarihini unuttum…
Seka kapanmış, para pul uçmuş gitmiş işsiz kalmıştım.
2 tane evladım vardı, biri ortaokul diğeri lisede… Sınavlara hazırlanacaklar.
Ne iş var ne de para pul.
Yapımız gereği muhafazakarlığı ile malum bir dershaneye gittim… Durumum bu anlatırım Allah rızası için birinin eğitimi konusunda bana yardımcı olurlar diye düşünüyordum. Hayal kuruyordum.
Hayallerim suya düştü!
Son yıllarda yaşananları gördükçe iyi ki olmamışlar diye binlerce kez şükrettim yüce mevlaya.
O dershaneden çıkıp tam karşı arasında Uğur Dershanesinin önünden geçerken pat diye yolda karşıma çıkmış.
Dalgınlıktan ve düşünceden görmemiştim.
Birisi, “Candemir” diye seslendi.
İrkildim döndüm, “Buyur hocam” dedim.
“Nasılsın iyi misin?” dedi. “Şükrolsun” dedim.
“Yok sen iyi değilsin” dedi.
İyiyim dememe rağmen rahmetli sosyologdu, ısrar etti.
O ısrar ettikçe bende söylememeye ısrar ettim.
En son bana; “Döverim seni söyle” dedi, kibarca.
Anlattım.
“Yarın sabah çocukların ikisini de yanıma gönderiyorsun” dedi.
Bende “Birini göndereyim” dedim.
“İkisini” dedi.
Sanki, Hızır Aleyhi selam imdada yetişmişti.
O an gözlerimi binaların arasından göğe dikerek, “Ya Rab, hangisi daha fazla Müslüman. Az ötede Müslümanlığı kimseye bırakmayan, halden anlar diye ayağına gittiğim zevatlar mı? Yoksa senin Hızır gibi karşıma çıkardığın bu zevat mı?” diye kendi kendime söylendiğimi biliyorum.
Gözlerim dolmuştu. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.
Allah razı olsun yolladım. Eğitti, öğretti… Burs verdi, verdirtti.
Enver Yücel ile birlikte akademik öğrenimin kapılarını açtılar onlara.
Sadece bendenizin evlatlarına değil… Nerede gerçekten eğitime ihtiyacı biri varsa onun sayesinde onlarca fakir – fukara dershane ile tanıştı. 5 kuruşta para almadı.
Ve hemen hemen hepsi de akademik eğitimlerini bitirdi.
Xxx
ABD’de de yaşamaya başladığım son 3 yıldır giderken ve gelirken bu sene hariç yanına uğrardım.
Bu sene amansız hastalığa yakalandığını ve İstanbul’da tedavi gördüğünü öğrendim.
Birkaç kez telefonla hal hatır sormak istedim lakin tedavi sürecinden dolayı görüşememiştim.
Son kez görememek içimde uhde olarak kaldı.
Onu hep sevecen, babacan, adam gibi adam olarak anmaya devam edeceğiz.
Yüce Mevlam yaptığı iyilikleri ve hizmeti ile rahmetini eksik etmesin. Cennetinin en nadide köşeleri ile ödüllendirsin.
Geride kalan ailesine, sevenlerine ve öğrencilerine sabır diliyorum.
Başımız sağolsun Giresun!
